Fëmija i vogël e pyet nenën: Përse po qan?
Sepse jam grua’ I thotë nëna! Nënë nuk po të kuptoj!’ iu përgjigj djali. Nëna e
afron nga vetja e pëqafon dhe i thotë: ‘ As që do
me kuptosh ndonjëherë, biri im’
Me vonë fëmija e pyet babain e tij: ‘ Përse po
me duket se nëna po qan pa arsye?’ Të gjitha
gratë qajnë pa arsye, kështu iu përgjigj i ati
fëmijës.
Fëmija i vogël u rrit dhe u be burrë, por
prapëseprapë nuk e kuptoi përse qajnë gratë. Në
fund iu drejtua Zotit dhe kur Zoti iu lajmërua, e
pyeti: ‘O Zot, përse gratë qajnë aq lehtë?’ Zoti u
përgjigj: ‘Kur e krijova gruan m´u desht ta krijoj të
mbinatyrshme.
Ia kam dhuruar supet aq të forta që ta mbajë
peshën e botës dhe njëkohësisht aq të buta që
të krijoje rahati…
Ia kam dhëne forcën e brendshme që të
përballojë lindjen e fëmijës dhe mospranimin të
cilin shumë herë e përjeton nga vet fëmijët e
saj.
Ia kam dhënë forcën, e cila i ndihmon që
gjithmonë të shkojë përpara edhe atëherë kur të
gjithë të tjerët dorëzohen, të kujdeset për
familjen e saj edhe atëherë kur është e sëmurë
dhe e lodhur, gjithnjë pa u ankuar.
Ia kam dhuruar ndjenjat që t´i dojë fëmijët e
saj, pavarësisht se ata ndonjëherë e lëndojnë
atë thellë në shpirt. Ia kam dhëne fuqinë që ta pranojë
bashkëshortin me të gjitha mungesat qe ka dhe
e kam krijuar atë nga grindjet e tij që t´ia
mbrojë zemrën.
Ia kam dhënë zgjuarsinë që ta dijë se
bashkëshorti i mirë asnjëherë nuk e lëndon
gruan e tij por nganjëherë e provon forcën dhe
vendosmërinë e saj për të qëndruar pranë tij
deri në kundërshtime.
Në fund ia dhurova lotin që derdh, i cili i përket
vetëm asaj që ta shfrytëzojë sa herë që të ketë
nevojë për ti përballuar sfidat e jetës. Në këtë lot ka me të vërtetë të drejtë sepse
askush nuk mund të përballoje kaq shumë pa
thënë asnjë fjalë, sa gruaja në të vërtetë është
në gjendje të përballojë! Bukuria e gruas nuk qëndron në rrobat që vesh,
as në linjat trupit, as në mënyrën se si i kreh
flokët. Bukuria e gruas qëndron në sytë e saj, sepse ata
janë dyert e zemrës së saj, vendi ku banon
dashuria.
Te lutem ndaje këtë me të gjitha gratë që i njeh.
Të gjitha e meritojnë dashurinë, për durimin e
tyre, forcën, zgjuarsinë, ndjenjën dhe
qëndrueshmërinë. Por, të lutem mos harro që ta ndashë ketë me te
gjithë burrat që i njeh dhe të cilët ‘ende nuk e
dinë përse qajnë gratë’.
Sepse jam grua’ I thotë nëna! Nënë nuk po të kuptoj!’ iu përgjigj djali. Nëna e
afron nga vetja e pëqafon dhe i thotë: ‘ As që do
me kuptosh ndonjëherë, biri im’
Me vonë fëmija e pyet babain e tij: ‘ Përse po
me duket se nëna po qan pa arsye?’ Të gjitha
gratë qajnë pa arsye, kështu iu përgjigj i ati
fëmijës.
Fëmija i vogël u rrit dhe u be burrë, por
prapëseprapë nuk e kuptoi përse qajnë gratë. Në
fund iu drejtua Zotit dhe kur Zoti iu lajmërua, e
pyeti: ‘O Zot, përse gratë qajnë aq lehtë?’ Zoti u
përgjigj: ‘Kur e krijova gruan m´u desht ta krijoj të
mbinatyrshme.
Ia kam dhuruar supet aq të forta që ta mbajë
peshën e botës dhe njëkohësisht aq të buta që
të krijoje rahati…
Ia kam dhëne forcën e brendshme që të
përballojë lindjen e fëmijës dhe mospranimin të
cilin shumë herë e përjeton nga vet fëmijët e
saj.
Ia kam dhënë forcën, e cila i ndihmon që
gjithmonë të shkojë përpara edhe atëherë kur të
gjithë të tjerët dorëzohen, të kujdeset për
familjen e saj edhe atëherë kur është e sëmurë
dhe e lodhur, gjithnjë pa u ankuar.
Ia kam dhuruar ndjenjat që t´i dojë fëmijët e
saj, pavarësisht se ata ndonjëherë e lëndojnë
atë thellë në shpirt. Ia kam dhëne fuqinë që ta pranojë
bashkëshortin me të gjitha mungesat qe ka dhe
e kam krijuar atë nga grindjet e tij që t´ia
mbrojë zemrën.
Ia kam dhënë zgjuarsinë që ta dijë se
bashkëshorti i mirë asnjëherë nuk e lëndon
gruan e tij por nganjëherë e provon forcën dhe
vendosmërinë e saj për të qëndruar pranë tij
deri në kundërshtime.
Në fund ia dhurova lotin që derdh, i cili i përket
vetëm asaj që ta shfrytëzojë sa herë që të ketë
nevojë për ti përballuar sfidat e jetës. Në këtë lot ka me të vërtetë të drejtë sepse
askush nuk mund të përballoje kaq shumë pa
thënë asnjë fjalë, sa gruaja në të vërtetë është
në gjendje të përballojë! Bukuria e gruas nuk qëndron në rrobat që vesh,
as në linjat trupit, as në mënyrën se si i kreh
flokët. Bukuria e gruas qëndron në sytë e saj, sepse ata
janë dyert e zemrës së saj, vendi ku banon
dashuria.
Te lutem ndaje këtë me të gjitha gratë që i njeh.
Të gjitha e meritojnë dashurinë, për durimin e
tyre, forcën, zgjuarsinë, ndjenjën dhe
qëndrueshmërinë. Por, të lutem mos harro që ta ndashë ketë me te
gjithë burrat që i njeh dhe të cilët ‘ende nuk e
dinë përse qajnë gratë’.
